Anne Ermens, Profiel Kleur, 2022
Anne Ermens werkt met jouw stem (o.a. zanglessen en workshops) en met haar stem (o.a. voice-over-werk). Daarnaast laat ze van zich horen in haar blogs, waar ze niet alleen schrijft over ondernemen, muziek en stem, maar over alles wat haar bezig houdt.
Brief aan Hanna, mijn eerste nichtje (blog)

Brief aan Hanna, mijn eerste nichtje

Author picture

Anne Ermens werkt met jouw stem (o.a. zanglessen en workshops) en met haar stem (o.a. voice-over-werk). Daarnaast laat ze van zich horen in haar blogs, waar ze niet alleen schrijft over ondernemen, muziek en stem, maar over alles wat haar bezig houdt.

Op 11 oktober, precies een maand geleden werd ik voor het eerst in mijn leven tante. Een maand daarvoor schreef ik onderstaande brief, voor mijn nichtje: 

Lieve Hanna,

Dit wordt geen kleffe brief vol zoetsappige woorden. Je woont nu namelijk nog in de buik van mijn zusje, en ik ken je dus eigenlijk nog helemaal niet. Toch wilde ik je alvast iets schrijven. Het wordt waarschijnlijk een onsamenhangend verhaal en dat spijt me. Ik had graag een brief geschreven waarbij de tranen over je wangen zouden rollen als je ’em later zou lezen. Maar ik ben soms ook gewoon een beetje onsamenhangend, dat zal je nog vaak genoeg gaan merken.

Het zal niet lang meer duren voordat ik je ontmoet: vanaf gisteren, 10 september mocht je officieel ter wereld komen. Dat gebeurde alleen niet, en toen ik mijn zusje om de ‘deadline’ vroeg, bleek dat er zelf een kans is dat je pas op 15 oktober verschijnt! Dat vind ik niet zo handig, eerlijk gezegd, want ik moet wat zakelijke dingen plannen. En die kan ik niet zomaar ineens annuleren als jij besluit dat je geboren wil worden.

Geheim

Je heet Hanna, Hanna. En dat mocht ik eigenlijk nog niet weten. Je vader – wat gek dat ik hem nu voor het eerst ‘vader’ noem – heeft zijn mond voorbij gepraat: maar liefst vier keer. De eerste keer had ik het niet door, en – ondanks mijn voornemen goed op te letten – ging ook de tweede keer aan me voorbij. De derde keer had ik geluk. We hadden vuur gemaakt in de tuin en zaten chips te eten toen hij de zin “..en ik denk dat als Hanna er is…” abrupt pauzeerde en met grote ogen naar me keek.

Dit keer had ik hem gehoord. Hij leek in paniek en ik sprak met hem af dat ik zou doen alsof ik van niks wist. Maar de volgende dag versprak hij zich weer. Je moeder, had het graag geheim willen houden maar kon er gelukkig om lachen.

Wen er maar aan Hanna, je komt in een familie terecht waarin eigenlijk nooit iets een geheim blijft. Omdat het niet nodig is. Niet alleen jouw eigen ouders, maar ook je opa en oma zijn zo enorm warm, open en liefdesvol dat je veilig bent. Als kind, maar ook als je later groot bent en over volwassen dingen wil praten.

Je hebt geluk dat je bij dit gezin, in deze familie, mag opgroeien.

Spannend

Het is dubbel. Je bent zo ontzettend welkom en ik kijk er naar uit je te ontmoeten en je te mogen zien opgroeien. Maar tegelijkertijd vind ik het spannend.

(Hier is in overleg met ‘ de betrokkenen’ een stukje weggelaten.)

Ook weet ik niet wat het met mij doet. Ik hou namelijk niet zo van baby’s en – hoewel ik je moeder aflopen maanden standaard eerst begroette met een “Hallo kleine baby” tegen haar buik – weet ik niet zeker of ik meteen op een roze wolk zit als ik je zie. In het begin ben je ook gewoon een baby die nog niet echt iets kan.

Je komst maakt me een beetje in de war. Het is vreemd dat mijn kleine zusje ineens meer volwassen lijkt dan ik. Ik vind het raar om liefde te voelen voor iets wat ik niet ken, wat nog in een buik zit. En het is raar dat je me nu al hebt beïnvloed, zonder dat je dat zelf van plan was.

Want jouw komst heeft me doen besluiten dat ik terug ga. Terug naar huis, terug naar Brabant. Ik wil dichterbij zijn. Bij jouw moeder, vader, maar ook jouw opa en oma (mijn ouders). En bij jou. Ik wil een tante zijn naar wie je toe kan fietsen als je op een dag – tot tegenzin van je moeder – besluit dat je misschien wel eens makeup wil dragen. Bij wie je uit school spontaan even langs kan gaan om te zeuren over stomme leraren. Ik wil je meenemen naar de Efteling. Naar de kinderboerderij. En naar de intocht van Sinterklaas en daarna samen pepernoten bakken.

Ik kan niet wachten

Lieve Hanna, ik kan niet wachten tot je er bent. Niet alleen omdat ik daarna weer gewoon planningen kan maken. Maar omdat jij mijn eerste nichtje bent, en ik eigenlijk zeker weet dat je geweldig bent. Dat jouw huilen veel beter te verdragen is dan dat van andere kinderen. En dat ik je niet alleen vast dúrf te houden, maar het ook echt wil.

Houdoe, tot heel gauw en veel liefs,

Tante Anne

Disclaimer: ik maak soms gebruik van affiliate links. Wanneer je op zo’n link klikt en iets bestelt krijg ik een beetje commissie, zonder dat jij er extra voor betaalt natuurlijk. Daarnaast ga ik sporadisch ook samenwerkingen aan. Soms staat daar een vergoeding tegenover en soms is het ook op vrijwillige basis. In alle gevallen geldt (haha ‘geldt’): geld is leuk, maar integriteit is leuker en je kan er dus altijd op rekenen dat ik 100% eerlijk ben. 

Meer Anne in je leven?!

Omdat je bijvoorbeeld (beter) wil leren zingen, een toffe workshop wil boeken of iemand nodig hebt die een voice-over voor je inspreekt? Bekijk dan mijn complete website!

Liever eerst weten wat andere mensen over me zeggen? Hier vind je meer dan 120 reviews!

Op de hoogte blijven van mijn verhalen, handige tips, exclusieve content en de laatste nieuwtjes over mijn – meestal – bruisende bestaan? Kan gewoon! Klik op de social media iconen hiernaast of meld je hier aan voor de ‘brieven van Anne’!

Reacties

Als je voor het eerst een reactie achterlaat, moet ik die handmatig goedkeuren. Dat doe ik meestal binnen 48 uur. Geen zorgen dus, je berichtje is niet verloren gegaan. 

Abonneer
Laat het weten als er
guest
8 Reacties
Oudste
Nieuwste
Inline feedbacks.
Bekijk alle reacties.
Wies
Wies
11 november 2018 08:47

Hanna heeft een hele bijzondere, liefdevolle tante; een betere kan ze zich niet wensen…..

Anne Aelise
11 november 2018 11:56

Ahw, wat een lieve brief!
Als ik het zo lees draag jij net zoals ik geen natuurlijke genegenheid voor kindjes in je hart, gelukkig mag Hannah daar wél ‘exclusief’ van genieten 🙂 ‘Tante Anne’.. Ik kreeg even vlinders haha – voor mij is het ook bijna zo ver.. (nu maar duimen dat ik net zulke gedachten/gevoelens ga koesteren) Ik heet je trouwens alvast welkom (terug) in Brabant, zelf vertoef ik sinds n paar jaartjes (samenwonen) vlakbij de Efteling 😉

Mijn abo-mailtjes komen nu trouwens gewoon aan, ‘t was enkel de bevestigingsmail die het liet afweten! Groetjes x

Evelien
11 november 2018 21:19

Wat een prachtige brief, heel eerlijk en kwetsbaar. Erg mooi dat je terug gaat naar Brabant. Ik ben in februari 2017 voor het eerst tante geworden. Heel raar om je broer of zus in zo’n andere rol te zien! Ik kan je vertellen dat, hoewel ik ook niet van kinderen houd, het prachtig is om tante te zijn. Ze zijn jouw bloed, je ziet wellicht wat trekjes of uiterlijke kenmerken in Hanna terugzien van jou. Dat kan heel goed! Ik houd nog steeds niet van kinderen, maar mijn neefje Thijs is mijn wereld en mijn leven geworden.
Heel bijzonder. Ik ben zijn enige ‘tantie’, onze band is zo ongelooflijk hecht. Ik raadde op de avond van zijn geboorte zelfs zijn naam — in één keer! Ik zei tegen m’n broer dat ik al de hele avond de naam Thijs in m’n hoofd had. Je had zijn kop moeten zien! “Hoe weet je dat??”
Bijzonder hé? Ik weet zeker dat Hanna en jij ook zo’n mooie band krijgen.
Bedankt voor het delen. <3

Mrs. T.
30 december 2018 17:51

Hoihoi,
ik kom hier via Huisvlijt waar je je blog gespamd hebt (het werkt dus 😉 ). Wat een leuke blog heb jij. Met veel plezier al wat rondgesnuffeld en gelezen. Mooie en fijne schrijfstijl.
En deze brief is natuurlijk geweldig.

Zoek op categorie:
Zoek op maand:

Afgelopen tijd schreef ik:

8
0
Ga naar de reacties!x