Anne Ermens, Profiel Kleur, 2022
Anne Ermens werkt met jouw stem (o.a. zanglessen en workshops) en met haar stem (o.a. voice-over-werk). Daarnaast laat ze van zich horen in haar blogs, waar ze niet alleen schrijft over ondernemen, muziek en stem, maar over alles wat haar bezig houdt.
Anne, Lang Geleden, Over Mij

Hier moet ik zijn

Author picture

Anne Ermens werkt met jouw stem (o.a. zanglessen en workshops) en met haar stem (o.a. voice-over-werk). Daarnaast laat ze van zich horen in haar blogs, waar ze niet alleen schrijft over ondernemen, muziek en stem, maar over alles wat haar bezig houdt.

Ik zit in mijn lesruimte en moet ineens een beetje snikken.

Ik ben ontroerd.

Dit is van mij. Deze ruimte huur ik. De apparatuur heb ik zorgvuldig met m’n vader uitgezocht, de mini-bibliotheek met boeken die leerlingen willen lenen was mijn idee, de vrolijke HEMA-slinger om 3 meter afstand te houden heb ik opgehangen. En alles is betaald met mijn zelf-verdiende geld.*

Aan de muur hangt een brief. Uit 1996. Een getypte brief namens theatergezelschap ‘Opus One’, als reactie op de brief die ik zelf als 8-jarige had verstuurd. Met wat tekeningen erbij.

‘Ik vond jullie musical zo mooi! Mijn handen waren helemaal blauw van het klappen’, had ik geschreven.

Wat was ik blij dat ik een reactie kreeg. Het was het begin van – in mijn ogen – een vriendschap met échte musicalsterren. Ik schreef terug, stuurde foto’s mee van mijn deelname aan een playbackshow en vroeg dingen als: ‘wat doen de acteurs als ze ineens moeten niezen in een lied?’

Ik ben niet altijd blij als ik hier ben, in mijn lesruimte. Soms ben ik gefrustreerd, omdat ik al uren studeer op een monoloog en het nog niet uit m’n hoofd ken. Geïrriteerd, omdat de grepen van de ukelele bijna onmenselijk ingewikkeld zijn. Ik voel me schuldig, omdat ik denk aan al die dagen dat ik niet zong, puur omdat ik niet geconfronteerd wilde worden met wat ik nog niet kon. Verdrietig, om alle momenten dat ik gewoon geen zin had om mijn eigen stem aan te moeten horen.

Afgelopen tijd word ik overspoeld met advertenties en berichtjes. ‘Haal alles uit het leven’, ‘Wil je ook meer verdienen zonder harder te werken?’en ‘Ik help je de ideale versie van jezelf te worden’.

Ik ben er zelfontwikkelingsmoe van. Moe van het idee dat er altijd meer coaches zijn die me nog meer kunnen leren. Online programma’s die ervoor zorgen dat ik met nog minder werk nog meer verdien. Boeken die zorgen dat alles nog beter, mooier, productiever en geweldiger zou kunnen worden.

Als ik reviews post op social media, of dingen op mijn website zet, dan is het soms alsof ik voor iemand anders werk. Alsof die mooie reviews niet over mij gaan.

Er zijn mensen die reageren op mijn blogs, of mail mailen om te zeggen dat ze veel herkennen en ik ze door moeilijke tijden sleep. Of me zeggen dat ze gewoon blij worden van mijn blogs. Ik realiseer me niet altijd dat dat échte mensen zijn. Van vlees en bloed.

Het zijn er 3000 per maand. 3000 mensen die mijn blogs lezen. Dat is niet veel, als je het vergelijkt met de ‘grotere bloggers’. Maar het zijn er drieduizend. Drieduizend echte mensen. Als ik een feest voor ze zou willen geven, zou ik Paleis Soestdijk af moeten huren.

Mensen die dezelfde opleiding(en) hebben gedaan als ik, doen verschillende dingen. Er is een aantal dat het ver schopte in ‘The Voice’ en er is een aantal dat nog steeds lijkt te wachten op de grote hoofdrol of doorbraak die tot nu toe niet gekomen is. Mensen die toch gewoon liever als psycholoog zijn gaan werken en mensen die stemmen in spreken van bijvoorbeeld Barbie. Ik heb oudklasgenoten die een hoofdrol hebben in een film en oudklasgenoten die vooral moeder zijn. Het een is niet beter dan het ander. Het is gewoon verschillend.

Ik denk dat ik een beetje verliefd was op de dirigente van het koor waar ik als meisje zong. Omdat zij mooi kon zingen, omdat ze zo lief was, mooie lange haren had en omdat ze alles was wat ik ooit hoopte te worden.

‘Vertel nog eens over het conservatorium?’, vroeg ik, als ik na afloop van een repetitie weer eens bij haar stond te hangen.

Magisch, vond ik het, dat je je geld zou kunnen verdienen met dingen als optreden en lesgeven. Dat je eigenlijk overal waar je kwam, mensen blij maakte.

In juli 2019 bedacht ik de deadline. ‘In 2020 wil ik meer hebben, meer zelfvertrouwen, meer geld en vooral meer uitzicht op een toekomst waarin ik kan groeien, naar een leven zonder huurtoeslag en zonder die eeuwige terugkerende onzekerheid.’

Ik groeide. Ik voelde me niet langer meer ‘iemand die conservatorium deed en nu dan dus maar als zzp’er haar geld verdient’, maar iemand die ‘eigen baas’ is. Iemand die zelf bepaalt, zelf verzint, zelf besluit, maakt, onderzoekt, kiest en creëert.

Naast die brief van dat theatergezelschap hangen mijn posters. Van m’n zanglessen, m’n cursussen en workshops. Thuis liggen nog wat foto’s die ik tussen wil plakken. Van mezelf als een van de Zingende Zeemeerminnen bijvoorbeeld. Van de voorstelling ‘Rebecca’, waar ik jaren geleden in speelde en waarvan ik bij het terugkijken van de DVD dacht: wauw, ik vind dat ik dat eigenlijk heel erg mooi doe.

Soms twijfel ik, of het niet raar is. Of het niet opschepperig lijkt, zo’n muur. Als je jezelf niet tof genoeg vindt, ben je onzeker. Maar als je jezelf eigenlijk best wel tof vindt, ben je arrogant. Dat is wat ik tot nu toe heb geleerd.

Als kleine Anne van 8 me nu zou zien, zou ze mij ook een brief schrijven, denk ik. Ze zou er zelfs een gipsen beeldje bij knutselen en een hartje op de onderkant tekenen, om me te laten merken dat ze me leuk vind.

Mijn bucketlist is eindeloos. De kans is vrij klein dat ik ooit alles af kan vinken en de kans is vrij groot dat er nog dingen bijkomen of dingen afvallen omdat ze toch wel, of juist niet zo belangrijk zijn. Het is prima.

Nu ben ik hier. Hier en nu. En dat is precies waar ik moet zijn.

Liefs,

Anne

* Zelf-verdiend, maaaaarrr… Als ik niet de steun zou hebben gehad van zowel ouders in het verleden (studiekosten en rijbewijs) en de regering (toeslagen en dergelijke) had het er hier toch wel wat anders uitgezien. Dus bij dezen ook dank aan zowel ‘het rijk’, mijn ouders, en iedereen die Belasting betaalt.

Disclaimer: ik maak soms gebruik van affiliate links. Wanneer je op zo’n link klikt en iets bestelt krijg ik een beetje commissie, zonder dat jij er extra voor betaalt natuurlijk. Daarnaast ga ik sporadisch ook samenwerkingen aan. Soms staat daar een vergoeding tegenover en soms is het ook op vrijwillige basis. In alle gevallen geldt (haha ‘geldt’): geld is leuk, maar integriteit is leuker en je kan er dus altijd op rekenen dat ik 100% eerlijk ben. 

Meer Anne in je leven?!

Omdat je bijvoorbeeld (beter) wil leren zingen, een toffe workshop wil boeken of iemand nodig hebt die een voice-over voor je inspreekt? Bekijk dan mijn complete website!

Liever eerst weten wat andere mensen over me zeggen? Hier vind je meer dan 120 reviews!

Op de hoogte blijven van mijn verhalen, handige tips, exclusieve content en de laatste nieuwtjes over mijn – meestal – bruisende bestaan? Kan gewoon! Klik op de social media iconen hiernaast of meld je hier aan voor de ‘brieven van Anne’!

Reacties

Als je voor het eerst een reactie achterlaat, moet ik die handmatig goedkeuren. Dat doe ik meestal binnen 48 uur. Geen zorgen dus, je berichtje is niet verloren gegaan. 

Abonneer
Laat het weten als er
guest
10 Reacties
Oudste
Nieuwste
Inline feedbacks.
Bekijk alle reacties.
Johanna
Johanna
26 augustus 2020 20:55

Heel begrijpelijk, dezevtwijfrl maar ook he trots op alles wat je met jouw talent en creativiteit bereikt hebt. Of het opschepperig is weet ik niet, maar hier in Zwitserland wordt cerwacht dst je je diploma’s voor het uitoefenen van je baan, als zelfstandige, ophangt, en het liefst alle cursuszertifikaten ook. Ik doe dat niet, want ik gruwel er van. Ik ben ik, met of zonder papier aan de muur. Maar in de wachtkamer van de dokter, kun je zo altijd zien, sinds wanneer hij zijn diploma heeft, en dus inschatten hoe oud hij is. Is toch leuk? Twijfel niet, ga gewoon lekker door. ( èèn van de 3000!)

Audrey
27 augustus 2020 08:58

Dit is zo’n prachtig artikel, Anne! Tuurlijk mag jij alles op die muur hangen wat je wil. Want he, al die dingen heb je toch maar mooi gedaan en ze hebben je gevormd tot wie je nu bent. Go for it!
Enne: weet je inmiddels al wat zangers doen als ze moeten niezen tijdens een lied? 😉

Inge de Weerd
28 augustus 2020 12:32

Ik vond dat je dat ook eigenlijk heel erg mooi deed 😉

Thea
Thea
28 augustus 2020 20:01

Dappere open eerlijke Anne, met veel talent, bijzonder om jou te leren kennen,
Ik blijf je volgen

Zo simpel is dan geluk
3 september 2020 17:16

Heel erg mooi om te lezen dat je op dit moment precies bent waar je moet zijn. Dat geeft vast ook rust.

Zoek op categorie:
Zoek op maand:

Afgelopen tijd schreef ik:

10
0
Ga naar de reacties!x