Ook al verwijs ik naar mijn annuleringsvoorwaarden bij het afrekenen van vocal coaching én in de mail met informatie, er zijn toch mensen die ervan schrikken.
Omdat ik heel goed begrijp dat het vervelend voor je is, leg ik hier uit waarom ik het doe zoals ik doe.
Eerlijk? Ik heb álles overwogen. Om jou te helpen, om te voorkomen dat je met een negatief gevoel aan mij terugdenkt en gewoon omdat ik niemand wil teleurstellen. (Geloof me, dit klinkt misschien overdreven, maar het ‘gedoe rondom annuleringen’ vind ik echt het lastigste aan mijn werk.)
En toch besloot ik: nee. Dit werkt niet. Dit lijkt misschien zakelijk en kil en tegelijkertijd zijn deze voorwaarden ook heel logisch en menselijk. Ze zorgen ervoor dat iedereen gelijk wordt behandeld én dat ik dit werk op een gezonde manier kan blijven doen.
Ik geloof je. Echt. Ik ga er altijd van uit dat mensen eerlijk zijn. Maar zodra ik uitzonderingen maak, wordt het voor iedereen makkelijker om bij twijfel toch af te zeggen – ook als het wél had gekund. En dan krijg ik redenen als: ‘Ik ben moe, het regent, het was een pittige week…’ – allemaal begrijpelijk, maar als ik daar onderscheid in moet maken, wordt het onwerkbaar.
Ik wil niet controleren of je echt ziek bent en ik wil al helemaal niet in een positie komen waarin ik moet beoordelen wiens reden ‘erg genoeg’ is voor een uitzondering. Want maak ik dan wel een uitzondering als je kat ingeslapen moet worden, maar niet bij je dode hamster? Wel als je gaat scheiden, maar niet als je verkering uit is?
Dat is niet te doen. Daarom: geen uitzonderingen.
(Mocht het je troosten; dat is andersom natuurlijk net zo. Stel dat ik moet annuleren, omdat ik ziek ben of iets naars meemaak… dan verwacht ik ook niet dat jij zegt: ‘Anne, houd het geld maar – je hebt het al zo zwaar.’)
Ik snap dat het zo voelt. Maar ik heb die tijd speciaal voor jou gereserveerd – en op het moment dat je binnen 24 uur afzegt, kan ik die tijd niet zomaar aan iemand anders geven.
Als jij als chef-kok op je werk komt en de eigenaar zegt dat er geen gasten zijn, krijg je ook gewoon loon, snap je?
Maar, ik verheug me erop om met of voor je te werken, dus:
Op die manier haal je alsnog waarde uit je geboekte tijd.
Dat kan dus inderdaad, tót 24 uur van tevoren. Als iedereen vrij zou kunnen schuiven, is het voor mij niet meer werkbaar.
Je bent niet de enige die dat denkt. Ik heb tijden gehad waarin er dagelijks klanten/leerlingen mailden om een uitzondering te krijgen. Je snapt vast dat dat niet te doen is.
Ik ben daar superdankbaar voor, echt. Ik werk met zó veel leuke, betrokken mensen en ben dol op ze. Dus als ik voor iedereen die ik lief vind een uitzondering maak… dan draai ik verlies, doe ik alles gratis en eindig ik onder een brug in een doos. (Dat vind mijn kat Kroepoek niet erg, maar lijkt me verder toch niet zo tof.)
Oh, wat zou dat mooi zijn. Maar het betekent dat ik afspraken moet terugstorten, non-stop mijn telefoon in de gaten moet houden en maar moet hopen dat iemand precies dat plekje weer kan innemen.
Ik heb zelfs overwogen een soort openbare wachtlijst te maken, zodat je zelf iemand kan bellen als je je les om wil ruilen, en het dan onderling regelt. Maar dat is gedoe met privacy, met het planningsysteem en het is niet te doen dat te overzien.
Ik snap deze gedachte. Maar zelfs bij een ‘halve korting’ maakt dat het natuurlijk meteen veel minder rendabel. Dan zou ik de prijs voor álle klanten omhoog moeten gooien om dat op te vangen.
Soms heb ik het gevoel dat mensen denken dat ik als een soort Disneyheks lachend in een grot zit, badend bij kaarslicht in mijn bad vol gouden munten die ik heb verdiend aan de mensen die een afspraak annulleerden.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Ik doe mijn werk met heel veel liefde. En ik moet zorgen dat ik mijn werk kan doen zonder teveel financiële stress.
Natuurlijk snap ik het als je nog steeds baalt. Dat zou ik ook doen. Maar ik hoop ook dat je het een beetje beter begrijpt.
Daarnaast: ik hoop vooral dat de reden dat je niet kunt komen een héle leuke is. Dat je spontaan op citytrip bent naar Parijs, of bent uitgenodigd voor een zeldzame privé-lunch met Koningin Máxima. In dat geval: veel plezier!
En als het een rotreden is – ziekte, verdriet, dingen waar niemand op zit te wachten – dan wens ik je alle goeds, steun en rust.
Wat de reden ook is: weet dat je altijd weer welkom bent bij een volgende keer.
Houdoe en groetjes,