Wat hebben we het fijn gehad. Samen gelachen, misschien zelf gehuild… 

Jij leerde van me, nam me in vertrouwen en ik heb me een soort uitverkorene gevoeld. Want wat een eer dat ik zo veel van je heb mogen zien en horen.

Misschien mis je me. Had je graag meer tijd doorgebracht. Schrik je soms wakker, midden in de nacht, omdat je je afvraagt, ‘wat als ik langer bij Anne was gebleven’.

Weet dat het wederzijds is. Ik denk ook aan jou.

Soms zoek ik je op. Dan struin ik het internet af, om te zien hoe het met je gaat. Of je blij bent en of je nog dingen doet met dat wat ik je heb geleerd.

En soms kom ik je plotseling tegen. Dan valt mijn oog ineens op een ge-screen-shotte review, je brief aan de muur op mijn werkplek of een lief mailtje.

Mensen komen en gaan. Dat hoort zo, zeggen ze. Maar afscheid nemen is niet mijn sterkste kant…