Zangles voor kinderen, waarom ik het niet (meer) doe

Mijn zakelijke voornemen voor 2024 is dat ik echt stop met zangles voor kinderen. ‘Onder de 12 kom je er gewoon niet meer in.’ There. I said it. Bruut he?! (En – als je me langer volgt – ook een beetje opmerkelijk misschien, omdat mijn persoonlijke voornemen voor 2024 juist is: zwanger worden en een kind krijgen.)

❗LET OP ❗️

• Neem echt even de tijd om alles te lezen. Als je vluchtig door de tekst scant, lijkt alles botter en gruwelijker dan het is en ik zou het zonde vinden als je denkt dat ik een gemene heks ben, terwijl ik in werkelijkheid gewoon een goede fee ben. Maar wel een die haar grenzen moet bewaken.
• Er zijn natuurlijk docenten zijn met andere ervaringen of een andere visie. Ik deel hier alleen de mijne. Voel je gerust vrij om te zoeken naar zangdocenten die niks liever doen dan met kinderen werken, die zijn er vast!
• Tuurlijk weet ik ook dat de 12e verjaardag geen magische grens is. Dat er kinderen van 10 zijn die echt anders zijn dan hieronder omschreven. Dat het genuanceerder ligt en het ene kind niet het andere is. Maar voor het overzicht wil ik een concrete grens stellen. Kan me voorstellen dat dat pijn kan doen en dat het lijkt alsof ik alle kinderen over een kam scheer. Dat vind ik vervelend, maar ik zou het nóg vervelender vinden om kinderen met een soort auditie te beoordelen op ‘of ze al ontwikkeld genoeg zijn voor mijn lessen’. Vandaar.

Over zangles gesproken; ik schreef ook ‘6 adviezen van zangdocenten (die je niet moet opvolgen)’. Je vindt ze hier.

Waarom ik stop met zangles voor kinderen

Laat ik voorop stellen: kinderen zijn leuk. Ik hou van hun onbevangenheid, eerlijkheid en vind ze hilarisch. Als puber heb ik met veel plezier op meerdere kinderen opgepast en ik ben sta-pel-gek op mijn eigen nichtjes. (Een van 5 en twee van 3.)

Maar al vanaf het moment dat ik individuele zangles geef, werk ik gewoon liever met mensen boven de 12, om redenen waar ik zo op terug kom. Daar heb ik in de loop der jaren geen geheim van gemaakt, sterker nog, op mijn site staat bij informatie over zanglessen duidelijk dat ik niet met kinderen werk. (Maar mijn website is vrij groot en ik ben niet altijd even kort van stof, dus ik neem het je niet kwalijk als je er ooit overheen hebt gelezen.)

Toch heb ik afgelopen jaren geen enkel kind bruut geweigerd. Ik heb er wel op aangestuurd, maar wilde toch niet zo ‘gemeen’ zijn om een kind dat zich op mijn zangles verheugde, teleur te stellen. En dus heb ik toch wat van dat huppelende grut – klink ik nu als een oude vrouw? – over de vloer gehad.

Dit zijn mijn twee belangrijkste redenen waarom ik er niet meer aan begin.

1. Ik zie mijn toegevoegde waarde niet als ik zangles aan een kind geef

Eerlijk is eerlijk: een individuele zangles met een kind onder de 12 ervaar ik tot nu toe niet als zangles, maar als… als… Alsof ik een ‘oppas ben die karaoke doet’. En dan voelt het toch vreemd om daar mijn tarief voor te rekenen.

Ik zie mijn toegevoegde waarde dus niet. En al helemaaaaaaal niet als je het vergelijkt met kinderkoortjes waarin een dirigent zich helemaal in kinderrepertoire heeft verdiept, het kind in kwestie ook samen met anderen muziek maakt en daardoor sociale skills ontwikkelt én de zanger(es) in spe ook nog eens veel afwisseling heeft qua liedjes. Dat is nog goedkoper ook. (En als er daardoor geld overblijft, kan jij als liefhebbende ouder/verzorger zélf les bij me volgen, of bijvoorbeeld een workshop Ukelele & Zang met kinderliedjes wil doen.)

2. Kinderen hebben (te) weinig focus en willen vaak niet léren zingen maar gewoon ‘lekker’ zingen en applaus

Waar ik bij mensen boven de 12 altijd een ultieme manier van werken vind, waarbij er met een hoop plezier een hoop ontwikkeling plaats vindt, krijg ik die balans niet goed (genoeg naar mijn zin) gevonden bij kinderen.

Misschien ben ik niet streng genoeg, maar op een of andere manier wuiven kinderen mijn tips eigenlijk standaard weg, trekken ze vermoeide pruillipjes als ik advies geef over ‘hoe ze nog meer met hun stem kunnen samenwerken alsof het hun beste vriendje is’ en lijken ze aan het eind van de rit gewoon niks te willen leren maar vooral toegejuicht te willen worden.

Wat doen ze dan wel als ze bij me zijn? Eigenlijk willen ze standaard met de opname het originele liedje mee zingen (‘want met jouw piano klinkt het ahahanders’), met de microfoon (‘hij moet nog harder, HARDER’) en aan mijn ukeleles zitten (‘ja maar, ik mocht vandaag toch de roze vasthouden’). En in het ergste geval, zitten ze – terwijl ik heeeuuul duidelijk maak dat ik het niet wil hebben – toch nog even gauw aan mijn mengpaneel, waardoor laatst niet alleen mijn boxen, maar bijna heel Breda was opgeblazen.

Voor de duidelijkheid: ik kan als geen ander mensen toejuichen. Doe ik ook graag en dat zie je ook in de reviews. Maar ik wil graag betaald worden voor de transformatie die ik geef; het ‘voor-en-na-effect’. Ik wil niet betaald worden om als soort ‘klapvee’ – ingehuurde mensen in het publiek die bij series als Friends op de juiste momenten applaudisseren – te fungeren.

En verder…

• Kinderstemmen zijn kwetsbaar. Met goede begeleiding kan dat in de les geen kwaad, maar ik vertrouw kinderen er minder in dat ze mijn adviezen op de juiste manier onthouden. Vind het dus ook een risico dat kinderen hun stem op een onhandige manier trainen en daar last van krijgen.
• Ik drink, rook, gok niet én gebruik geen alcohol, maar heb er wel een handje van om vrij grof te zijn. Zie voorbeeld hieronder. Tuurlijk kan ik me aanpassen, maar ik geef de voorkeur aan lessen waarin ik ‘mezelf kan zijn’.

Onaardig?

Ik neem met al bovenstaande een reusachtig risico om onaardig te klinken, maar het laatste wat ik wil is je het idee geven dat ik vind dat ‘er iets mis is met kinderen’. Dat is niet zo. Kinderen zijn kinderen. Maar de match tussen mij en het geven van zangles voor kinderen, die valt gewoon in het niet bij wat ik allemaal voor elkaar krijg met pubers en volwassen.

Vergelijk het maar met auto-rijles. Daar stuur je je 7-jarige ook niet heen, toch? Ligt niet aan het kind, niet aan de docent, maar de tijd is gewoon niet rijp en dat is helemaal oke. Kinderen mogen wat mij betreft, zeker als ze op school al de hele dag moeten presenteren en leren, gewoon lekker met YouTube meezingen zónder daar ook weer in te moeten verbeteren.

Of beter nog, zing zélf als ouder samen met je kinderen – ja, ook al zing je vals – en leer ze om te beginnen dat je dingen mag doen die je leuk vindt, ook als je daarmee geen awards wint.

En na hun 12e verjaardag, kan je ze alsnog naar me toe sturen.

Houdoe en veel liefs,

Anne Ermens

P.S. Deze maand nog met me werken?

• Hulp nodig met spreken? Lees mijn 11 gratis tips voor sprekers of meld je voor 28,- aan voor de online training ‘Schaamteloos & Slim Spreken in 7 Dagen’!
• Hulp nodig met zingen? Meld je aan voor ‘iets gratis rondom zingen’(is nog niet af, haha) of meld je voor 28,- aan voor de online training ‘Beter Zingen in 10 Dagen‘.

Aangezien het online is, kan ik je leeftijd niet controleren, dus dat scheelt weer, haha.